Ko je Gustav Schwabe?

     Ko je Gustav Švabe? Najčešći i najlakši vid današnjeg traganja za informacijama jeste internet. Mada, google nije jedini niti prvi od pretraživača. Stariji se mogu sjetiti Altaviste i Yahoo (koji još postoji, dok je prvi kupljen od strane ovog drugog). Ako ovo ime unesete u internet pretraživač, kao prvi rezultat dobićete engleskog bankara njemačkog porijekla (Gustav Christian Schwabe). Ali postoji još (najmanje) 2811 osoba sa ovim imenom. O nekima se zna nešto, o drugima mnogo manje, skoro ništa. O ovom Gustavu ja samo mogu da nagađem. Njegov grob se nalazi nekih osamdesetak kilometara od Parisa, tačnije 4 kilometra od gradića Soisson, na  francuskom državnom groblju Vauxbuin. Tu su sahranjeni francuski (4899 te 17 njih iz drugog svjetskog rata) i engleski vojnici (281) iz prvog svjetskog rata. Ali, na istom mjestu se nalazi posmrtni ostaci 9229. njemačkih vojnika. Gustav Schwabe je jedan od njih. Najveći broj njih je poginuo u njemačkoj ofanzivi die Kaiserschlacht za pokušaj proboja zapadnog fronta u proljeće 1918. godine. Bio je to poslednji pokušaj da se dobije rat. Dvadesetog prvog marta u 4:20 ujutro, Nijemci su započeli petosatno artiljerijsko i minobacačko bombardovanje: stotine i stotine bombi je ispaljeno. Nakon toga je uslijedila akcija tzv. Stosstruppen, specijalno obučenih jedinica za borbu u neprijateljskim rovovima. Njihovom ulasku duboko u neprijateljsku teritoriju pomogla je gusta magla. Savezničke snage su tog dana izgubile 7000 britanskih vojnika. Do kraja operacije, 5. aprila, Nijemci su zarobili 90 000 vojnika. Ali i sami su imali velike gubitke, nedostajala je bolja strategija kao i resursi, te su 8. avgusta bili potisnuti nazad, a 11. novembra priznali poraz. Među mnogobrojnim izubljenim ljudskim životima bio je i desetar Gustav Schwabe.

     Dok sam stajao na zemlji ispod koje se nalazilo 14426 mrtvih vojnika shvatio sam koliko daleko su oni bili spremni da slijede nečiju ideju. Sigurno da je bilo prisiljenih, ali mnogi su tu bili svojom voljom. Dezerterstva je u Velikom ratu bilo veoma malo. Svi oni su vjerovali da se bore za (svog) cara i dali život za njegovo carstvo. Kasnije su granice prekrajane i mijenjane, a mnogo godina kasnije one su i nestale.

     Za šta se mi spremni da se borimo i za koga (ili šta) da živimo?