My Name is Khan – film za 9/11

Zahvaljujući prijatelju Ivanu, makedoncu rođenom u Srbiji koji živi u Crnoj Gori (većini na Balkanu su tako izmiješani putevi), pogledao sam tek nedavno ovaj veoma zanimljiv film. Mislio sam da bi adekvatan naziv za ovaj post bio „Forest Gump iz Bollywooda.“ Film opisuje život muslimana Rizvana Kana (glumi ga Šaruk Kan, jedan do najpoznatijih bolivudskih glumaca) koji boluje od Aspergerovog sindroma, oblika autizma koji mu otežava socijalizaciju. On iz rođene Indije stiže u Ameriku za svojim mlađim bratom i tu upoznaje Mandiru. Mandira je razvedena samohrana Hindu majka koja radi kao frizer da bi prehranila sebe i sina (Samir).

Film, kao većina indijskih filmova, traje više od dva sata i tek na polovini počinje prava radnja: nakon što se desi napad na zgrade poslovnog centra (9/11), počinje težak život za muslimane u SAD. U tom periodu, Samir biva pretučen u školi zbog boje svoje kože i umire zbog toga. Potrešena, Mandira tjera Rizvana od sebe vjerujući da se joj to nikad ne bi desilo da se nije udala za muslimana. U bijesu mu savjetuje da ode kod predsjednika SAD i da mu dokaže da nije terorista. Autistični Rizvan to shvata doslovno i odlazi da ispuni nalog: „Moje ime je Kan i ja nisam terorista.“ Na tom putovanju on biva proslavljen kao musliman koji pomaže hrišćanima tokom poplava od uragana (zajedno razgovaraju o gubicama u porodici), prijavljuje fundamentalne muslimane koji spremaju napade u džamijama i biva uhapšen kao potencijalni terorista. Sve ovo doprinosi tome da on bude prepoznat kao onaj koji motiviše ljude (posebno muslimane) ka zajedništvu, humanizmu i tolerantnom prihvatanju ličnog i tuđeg identiteta.

http://youtu.be/JEpqz33vKus

Film ima snažnu poruku, koju će i hrišćani i muslimani najvjerovatnije shvatiti kao utopijsku: njihova saradnja, zajedništvo i bliskost koju potiče i ohrabruje ne samo bolesni musliman nego i prvi crni predsjednik (jako loša kopija Obame, dok Buš u filmu ima prilično sličnog dvojnika). Za razliku od filmova iz Hollywooda, poruka i simbolika ovog filma je potpuno jasna: pokazuje da napadom na kule bliznakinje nisu bili samo oštećeni hrišćani nego i sami muslimani, koji imaju drugačije poglede od terorista. To je jedna od boljih poruka koju film želi da poruči: opasnost od uopštavanja i loše posledice istog (bilo da se radi o muslimanima ili kom god trećem narodu).

Islam kakav je prikazan u ovom filmu bi vjerovatno bio mnogo prihvatljiviji za većinu, čak i za njegove protivnike. Mada u isto vrijeme, ovakva verzija islama zasigurno nije adekvatna za mnoge pobornike fundamentalizma unutar samog islama. U svakom slučaju, mislim da film vrijedi pogledati.

6 comments